ταινιες γεμιζουν τους οφθαλμους...ενα εργο του Γιωργου Χρονα με αφορμη το Φεστιβαλ

δημοσιευση στη Βιβλιοθηκη της Ελευθεροτυπιας Παρασκευη 9 Οκτωβριου
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=90485
Από τον Γιώργο Χρονά
Η Κως υποδέχεται -ιστορικός ενεστώς- ταινίες από 31 χώρες, με θέμα την υγεία και τον άνθρωπο, όπως σ' αυτή τη λιθογραφία που βλέπω στον διάδρομο του φιλόξενου ξενοδοχείου.
Ο Ασκληπιός φτάνει στο νησί και ο Ιπποκράτης μ' έναν γεωργό -ή είναι ψαράς;- τον φροντίζουν. Ο Ασκληπιός στη βάρκα, απ' τη μεριά της θάλασσας ετοιμάζεται να κατεβεί.
Η πολυτάλαντη Λουκία Ρικάκη και οι άνθρωποί της έχουν φροντίσει κάθε τι.
Ο Παναγιώτης Θαλασσινός -υπεύθυνος για τα πολιτιστικά του Δήμου Κω- είναι πίσω απ' όλα. Κοντά του, ο ποιητής Βασίλης Πης και όλος ο Δήμος, η Νομαρχία.
Ο φίλος μου, συγγραφέας, Φώτης Θαλασσινός παραστέκει. Οι ταινίες είναι μια γροθιά στο στομάχι. Το τραγούδι του Καζαντζίδη -ας είχα την υγειά μου κι ας ήμουνα φτωχός- αντηχεί στ' αυτιά μου με το τέλος κάθε έργου.
Ταινίες μικρού, μεσαίου ή μεγάλου μήκους γεμίζουν τους οφθαλμούς μας την ημέρα στη σκοτεινή σάλα του «Ορφέα». Το βράδυ, στον καλοκαιρινό ομώνυμο κινηματογράφο. Το Φεστιβάλ Ταινιών Υγείας κράτησε 1 με 6 Σεπτεμβρίου και τότε θέλουν να γίνεται πια, αφού συμβαίνει να είναι ημέρα ευγονίας και γιορτάζεται με έθιμα στο νησί.
Η τουριστική σεζόν δεν έχει λήξει, οι δρόμοι, οι πλατείες είναι γεμάτες τουρίστες.
Το μεσημέρι στην πλατεία Ελευθερίας -σκηνικό του Ντε Κίρικο- συνέντευξη Τύπου με τους συντελεστές των ταινιών. Εχουν φτάσει απ' όλα τα σημεία του κόσμου. Απίστευτη οργάνωση.
Καθώς απομακρύνομαι και ακουμπώ ένα τετράδιο στα πόδια μου, αρχίζω να γράφω το «έργο» που φαντάστηκα. Ψηλά, σε βάθρο, τοποθετώ χορωδία από ευλογημένα κορίτσια και αγόρια της Κω να λένε τα κοράλ, τα 9 χορικά του έργου: τον όρκο του Ιπποκράτη. Στην ορχήστρα τον θίασο, τους ηθοποιούς.
Θίασος: Επεσε σε κώμα. Εισήχθη τη νύχτα. Δεν ανέπνεε. Εφημέρευε. Είπε μόλις την είδε: θεία είμαι καλά! Επιληπτικός νέος. Η γριά μάνα του με μαντίλι στα μαλλιά, κλαίγοντας, τον αποχαιρετά. Εξωτερικά ιατρεία. Ανίατη ασθένεια. Νεύρα και ιστοί. Και αίμα. Στις φλέβες. Ιάσιμος η περίπτωσή σας. Είμαι φτωχός, κάντε μου μια καλύτερη τιμή.

Χορός: 1. Ορκίζομαι στον Απόλλωνα τον ιατρό και στον Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και σ' όλους τους θεούς και τις θεές, που βάζω μάρτυρες, ότι θα εκπληρώσω τον όρκο μου αυτόν και το συμβόλαιο αυτό, σύμφωνα με τη δύναμή μου και την κρίση μου.
2. Οτι θα θεωρώ εκείνον που μου δίδαξε την τέχνη αυτή ίσο με τους γονείς μου, και θα τον κάνω κοινωνό του βίου μου και θα του προσφέρω από τα δικά μου ό,τι χρειάζεται· τους απογόνους του θα θεωρώ ως αδελφούς μου και θα τους διδάξω την τέχνη αυτή, αν επιθυμούν να μάθουν, χωρίς μισθό και χωρίς συμφωνία. Οτι θα μεταδώσω τους επαγγελματικούς κανόνες, τα θεωρητικά μαθήματα και τις υπόλοιπες κάθε είδους ασκήσεις στους γιους μου, στους γιους του διδασκάλου μου, και σε μαθητές που θα έχουν συνδεθεί μαζί μου με όρκο και συμβόλαιο, κατά τη συνήθεια των ιατρών, και σε κανέναν άλλο.

Θίασος: Ενδοφλέβια αγωγή. Κιρσοί. Αρθρίτις. Λοίμωξη του ουροποιητικού. Κλινικά νεκρός.

Κακοήθης. Δότης νεφρού από τις Φιλιππίνες. Μετά τη λήξη του χρόνου της επίσκεψής σας, ανά 5 λεπτά, να υπολογίζετε 10 ευρώ. Γηρασμένα χέρια. Ιάσιμος. Ανίατος ασθένεια. Ο άγγλος χειρουργός.

Χορός: 3. Θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων, όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου, και (υπόσχομαι ότι) θα τους προφυλάξω από κάθε βλάβη και αδικία.
4. Δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανέναν, όσο και αν παρακληθώ, ούτε θα υποδείξω τέτοια συμβουλή. Επίσης δεν θα δώσω σε γυναίκα φάρμακο εκτρωτικό.
5. Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου.
6. Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή στους εξασκημένους.

Θίασος: Χέρια που χειρουργούν. Πρόναος υγείας. Αποθεραπευθείς. Τράχωμα. Επιπεφυκίτιδα. Με δυσκολία ανέπνεε. Η καρδιά του σταμάτησε. Ιεροί όφεις. Σκολίωση. Σεληνιασμός. Πνευμονία. Ρίγος. Πυρετός. Λυγμοί θανάτου. Κυάνωση. Ενδοφλέβια αγωγή.

Χορός: 7. Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή άλλη διαφθορά και προπαντός μακριά από κάθε αφροδισιακή πράξη σε σώματα γυναικών και ανδρών, ελευθέρων ή δούλων.
8. Οσα δε κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα δω ή θα ακούσω, ή και πέρα από τις ασχολίες μου, στην καθημερινή ζωή, όσα δεν πρέπει ποτέ να κοινολογούνται στους έξω, θα τα αποσιωπώ, θεωρώντας ότι αυτά είναι ιερά μυστικά.

Θίασος: Λεύκωμα οφθαλμών. Κόκκυξ. Αμνησία. Σχιζοφρένεια. Βδέλλες. Βήχας. Βλέννες. Γοννόροια. Ξηροφθαλμία. Λόξιγκας. Συγγενές νόσημα. Σπόνδυλοι. Καρκίνος του προστάτη. Παράνοια. Νυκτουρία. Βελονισμός. Σκλήρυνση κατά πλάκας. Μαρμαρυγή.

Χορός: 9. Οσο λοιπόν θα τηρώ τον όρκο μου αυτό και δεν θα τον παραβιάζω, είθε να πετυχαίνω στη ζωή και στην τέχνη μου, έχοντας καλό όνομα πάντοτε ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν όμως τον παραβώ και γίνω επίορκος, να πάθω τα αντίθετα.

Θίασος: Λάρυγξ. Λεύκωμα οφθαλμού. Κυάνωση. Ουρικό οξύ. Αιματουρία. Σπλην. Πόσθη. Ωχρός. Τέτανος. Φλέβες. Τραυλίζω. Αιμοκάθαρση. Τμήμα τεχνητού νεφρού. Εξωσωματική. Ο αναισθησιολόγος από το Διαβολίτσι. Εξωτερικά ιατρεία. Εξιτήριο.

Τίποτε από αυτά δεν καταλαβαίνουν οι ομηρικές αγελάδες της Κω. Τα ανθρώπινα δεν τις ενδιαφέρουν, αφού ζουν στον φανταστικό κόσμο της βοϊδομάτας Ηρας.
Μόνο, όταν το μαχαίρι -ηλεκτρικό πια- αγγίξει τον λαιμό τους και τους πάρει τη ζωή· μπαίνουν σε άλλη σφαίρα

go to new places,with an open heart and let things unfold...

go to new places,with an open heart and let things unfold... Location: Kos 1-6 sep
More on http://www.facebook.com/home.php#/album.php?aid=106245&id=590512198&ref=mf

Eylon's pictures from Kos film festival...

films from around the world were artful and thought provoking and the audience asked challenging questions

Phoebe Brown reporting ..from Kos

News and Notes
The Film has had a great festival run and I’m doing great (4 years cancer free in July)
If you want to contact me about the film or about cancer email me: phoebe@ovariancancerandme.com

99 to 1: Ovarian Cancer and Me won the Jury Award for Short Film at the 1st Ippokratis Health Film Festival in Kos, Greece. That’s me above accepting my award. This was a wonderful festival on a beautiful island. The films from around the world were artful and thought provoking and the audience asked challenging questions. The second year is already being planned.
Visit the Festival website for more info:
International Health Film Festival

Ταινίες με συνταγή... γιατρού Εντυπώσεις από το Φεστιβάλ Του Ηλια Μαγκλινη

Ταινίες με συνταγή... γιατρού

Εντυπώσεις από το 1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στην Κω, με θέμα την υγεία
Του Ηλια Μαγκλινη

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_13/09/2009_328793
Ο Μάρτιν Χάμπτον είναι ένας συμπαθής Αγγλος κινηματογραφιστής. Βρέθηκε στην Κω όχι με τις ορδές των τουριστών αλλά ως ταλαντούχος ντοκιμενταρίστας, προσκαλεσμένος του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου «Ιπποκράτης». Ο Μάρτιν εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική χάριν της Οπτικής Ανθρωπολογίας και για τις ανάγκες της διπλωματικής του εργασίας γύρισε ένα εικοσάλεπτο φιλμ με τον τίτλο «Εμμονές»: οι ιστορίες τεσσάρων, φαινομενικά συνηθισμένων ανθρώπων, οι οποίοι όμως μοιράζονται μιαν άκρως αυτοκαταστροφική εμμονή: συλλέγουν ή αγοράζουν μετά μανίας αντικείμενα χωρίς να πετούν ποτέ τίποτα. Ζούνε βίους σιωπηρής απόγνωσης μέσα σε αυτοσχέδιους λαβύρινθους, σε χώρους ασφυξίας – τα σπίτια τους. Μια γυναίκα δεν πετάει ούτε τα ρολά από το χαρτί υγείας ή τα αδειανά μπουκάλια των σαμπουάν – ονειρεύεται όμως ότι κοιμάται μέσα σε ένα άδειο σπίτι, που έχει μόνον ένα κρεβάτι. Ονειρεύεται τον μινιμαλισμό, αλλά την έλκει ένας εφιαλτικός μαξιμαλισμός. «Δεν πετάω τίποτα», λέει στην κάμερα, «μπορεί να το χρειαστώ κάποια στιγμή και δεν θα το έχω, και τότε τι θα γίνει;»
Εύρος, ποικιλία
Οι «Εμμονές» ήταν μία από τις ογδόντα πέντε ταινίες που προβλήθηκαν σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ που επιμελήθηκε η Λουκία Ρικάκη, με βασική θεματολογία την υγεία. Πραγματοποιήθηκε στην Κω –νησί του Ιπποκράτη άλλωστε– από την 1 έως τις 6 Σεπτεμβρίου. Ογδόντα πέντε ντοκιμαντέρ μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους από τριάντα μία χώρες, απ’ όλο τον κόσμο. Οι «Εμμονές» ήταν ένα μικρό, εξαιρετικό δείγμα του εύρους και της ποικιλίας που είχαν οι ταινίες που συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα ενός φεστιβάλ που, εκ πρώτης όψεως, μύριζε «ιατρική».
Η αλήθεια είναι πως, όταν έλεγα ότι θα παρακολουθούσα ταινίες, το κύριο θέμα των περισσότερων ήταν ο καρκίνος, η καρδιοπάθεια, το εγκεφαλικό, η παράλυση, η διανοητική υστέρηση, οι ψυχώσεις, η κατάθλιψη, ο θάνατος εν τέλει, αντίκριζα εκφράσεις συμπάθειας και κατανόησης ή εισέπραττα σχόλια, όπως: «Γιατί θες να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;» Η αλήθεια επίσης είναι πως είναι περίεργο να επισκέπτεσαι ένα νησί για πρώτη φορά και να περνάς το χρόνο σου σε μια κλειστή σκοτεινή αίθουσα προβολών ή, μετά τη δύση του ηλίου, σε θερινό κινηματογράφο. Κι όμως, έτσι πέρασα το χρόνο μου στην Κω. Δεν ήταν ζήτημα ψυχαναγκασμού (θέλω να νομίζω), απλώς, οι περιλήψεις στο πρόγραμμα του φεστιβάλ με είχαν προϊδεάσει για άκρως ερεθιστικά και ενδιαφέροντα θέματα, που μπορεί ένας γιατρός να έβρισκε παγερά αδιάφορα.
Ο απολογισμός μου ως προς την ποσότητα ήταν 30 ταινίες μέσα σε τρεις ημέρες, στο κλειστό κινηματοθέατρο «Ορφέας» και, μερικά τετράγωνα μακριά, στον θερινό «Ορφέα». Ο τελευταίος είναι μεγάλος και χαλαρωτικός, ο χειμερινός όμως βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίας, στο ιστορικό κέντρο της Χώρας, πλάι στο αρχαίο Ασκληπιείο, τους μιναρέδες, τα κάστρα, μα και τους ωραιότατους ποδηλατοδρόμους του νησιού.
«Ανοιχτό πανεπιστήμιο»
Το φεστιβάλ ξεκίνησε στο νησί του Ιπποκράτη την 1η Σεπτεμβρίου, διότι υπήρχε λόγος, όπως μας είπε ο δήμαρχος, κ. Γιώργος Κυρίτσης: την ημέρα αυτή, οι γυναίκες του νησιού φτιάχνουν ματσάκια από ρόδι, σταφύλια, σκόρδο, πλατανόφυλλα και κλωνάρια ελιάς και τα ρίχνουν στη θάλασσα. Η 1η Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την αρχή του εκκλησιαστικού έτους και το έθιμο συμβολίζει την καλή ευχή: το σκόρδο για το μάτι, το πλατανόφυλλο για τη μακροζωία, η ελιά για την ειρήνη και την αγάπη κ.ο.κ.
Σε πρώτη φάση, φαίνεται η ευχή να έπιασε. Κάτι η ιπποκρατική παράδοση του νησιού –έντονη όχι μόνο στις ονομασίες δρόμων, σχολείων και νοσοκομείων αλλά και στις αναφορές των ντόπιων–, κάτι η δραστήρια Κινηματογραφική Λέσχη του νησιού, το γεγονός ακόμα ότι σχεδόν όλοι οι Ελληνες και ξένοι συντελεστές των ταινιών ήταν παρόντες και συνομίλησαν με το κοινό, και βέβαια, ο ομολογουμένως πηγαίος ενθουσιασμός του δημάρχου (αλλά και του αντιδημάρχου), όλ’ αυτά προσέδωσαν μιαν ατμόσφαιρα πολύ ευχάριστη κι ελπιδοφόρα. Παράδειγμα: κάθε μεσημέρι πραγματοποιούνταν σε καφέ της πλατείας Ελευθερίας ανοιχτές σε όλους συνεντεύξεις Τύπου με τους δημιουργούς των ταινιών που προβλήθηκαν την προηγούμενη ημέρα. Οταν ρώτησα μια κυρία δίπλα από την Κω, πώς έβλεπε όλη αυτή την ιστορία, απάντησε πανευτυχής: «Αυτά τα πράγματα είναι για μας σαν ανοιχτό πανεπιστήμιο». «Θέλετε, δηλαδή, να συνεχιστεί». «Αστειεύεστε;»
Ευαίσθητη χορδή
Οι προβολές είχαν κόσμο – ακόμα κι αυτές των δέκα, έντεκα το πρωί. Νέους, μεσήλικους, ντόπιους, ξένους, σχετικούς αλλά και άσχετους. Μια κυρία, ψυχολόγος το επάγγελμα, ήρθε από την Κρήτη ειδικά για το φεστιβάλ, ενώ συνέρρεαν επίσης κάμποσοι γιατροί, νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές. Τα βράδια είχε φυσικά την τιμητική του ο θερινός «Ορφέας». «Ηρθα για την ταινία με την αρθρίτιδα», άκουσα να λέει κάποιος πίσω μου σε έναν συντοπίτη του. «Εγώ είμαι περίεργος να δω αυτή με την ουτοπία της αθανασίας», αποκρίθηκε ο άλλος. Κακά τα ψέματα: μια μειοψηφία πάντα ενδιαφέρεται για τέτοια φεστιβάλ, αυτοί οι λίγοι είναι που τρέχουν σε αυτές τις διοργανώσεις και τους δίνουν ζωή. Για πρώτο φεστιβάλ, όμως, ήταν όντως μια απρόσμενη έκπληξη.
Και ο φόβος του «δύσκολου» θέματος; Αυτό ήταν ένα ζήτημα που πολύ προβλημάτισε τους διοργανωτές. Η απάντηση όμως δόθηκε από την ποιότητα των ταινιών και το ανοιχτό βλέμμα των δημιουργών, μολονότι μιλάμε για μια θεματολογία που συνήθως κάνει τα στόματα να βουβαίνονται: ποιος θέλει να μιλάει για αρρώστιες; Κι όμως: οι ταινίες έκαναν γκελ στον απλό κόσμο, η συγκίνηση ήταν έκδηλη, κυρίως στο «Q & A» που ακολουθούσε των προβολών. Κάποιοι ταυτίζονταν με τις καταστάσεις που έβλεπαν στο πανί (άνθρωποι που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, με οικογενειακά ιστορικά ψυχολογικών διαταραχών ή διανοητικής υστέρησης, σηκωνόντουσαν και μιλούσαν ανοιχτά με τους σκηνοθέτες). Ο κόσμος θέλει να βλέπει πραγματικούς ανθρώπους –ντοκιμαντέρ ήταν, θυμίζω– να νικούν αρρώστιες ή έστω να ηττώνται με το κεφάλι ψηλά. Η ευαίσθητη χορδή του καθενός μας ταλαντώθηκε και τεντώθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια αυτών των προβολών. Μικρές, αναγκαίες, λυτρωτικές καθάρσεις σαν τους μικρούς θάνατους που βιώνουμε καθημερινά, εντός και εκτός της σκοτεινής αίθουσας.
Διαμαντάκια που έλαμψαν στο νησί του Ιπποκράτη
Για τις «Εμμονές» τα είπαμε. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τι ξεχωρίσαμε από τις τριάντα ταινίες που προλάβαμε να δούμε:
- Ο «Αγγλος χειρουργός» του Τζέφρι Σμιθ διατηρεί τη δύναμή του μετά και την τρίτη προσωπική παρακολούθησή του. Τυπικό δείγμα άρτιου ντοκιμαντέρ στην παράδοση του BBC, σε συνδυασμό με την αριστοτεχνική αφήγηση ενός κινηματογραφικού non-fiction novel.
- Θυμάστε τον Πολωνό ηθοποιό Γέρζι Νόβακ, ο οποίος ερμήνευσε έξοχα τον Ροβεσπιέρο στον «Δαντών» του Βάιντα; Στα 84 του αποφάσισε, αφού πεθάνει, να δωρίσει το σώμα του στην επιστήμη και η εκπληκτική «Υπαρξη» του Μαρσίν Κοσάλσκα είναι το χρονικό ενός συγκινητικού, γλυκόπικρου αποχαιρετισμού σε μια πλούσια, δημιουργική ζωή. Παρά τις (λίγες μα σοκαριστικές) σκηνές των νεκροτομείων, στην ταινία κυριαρχεί ο χιουμορίστας Νόβακ και ο ύστατος σεφερικός στίχος «Ο,τι πέρασε, πέρασε σωστά».
- «Παράταση ζωής»: αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ των Σουηδών Μπίγκερτ και Μπέργκστρομ πάνω στην αναζήτηση της αθανασίας. Ενα οπτικό δοκίμιο πάνω στο «Τελευταίον Μυστήριον», όπως ορίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία το θάνατο, σπάνιας εικαστικής ομορφιάς, στεγνής ποίησης, οικονομίας και εσωτερικής έντασης.
- Η Αμερικανίδα Σάρλοτ Γκλιν καταγράφει με την κάμερά της την ιδιότυπη ενηλικίωση της διανοητικά καθυστερημένης αδελφής της Ραχήλ. Παρά την προσωπική εμπλοκή της σκηνοθέτιδος, το «Η Ραχήλ είναι...» ισορροπεί έξοχα μέσα από μια υποδειγματική αφήγηση. Ενα οπτικό ημερολόγιο που απλώνεται σε πολλά πεδία και δεν μας αφήνει ασυγκίνητους. Γενικά, η «προσωπική κάμερα» (ταινίες γυρισμένες από εμπλεκόμενα πρόσωπα) ήταν κοινό χαρακτηριστικό και άλλων πολύ δυνατών ταινιών, όπως στα «Οταν ο Μπένι ξύπνησε απ’ το κώμα», «Υπέρτατη αγάπη», «Διάττοντες αστέρες», «Λόρα και Αν για πάντα», «Καταιγίδα ψυχής», «Διάφανος χρόνος» και στο συγκλονιστικό «Ο μπαμπάς μάς ξέχασε».
- Το χιούμορ δεν έλειψε από το φεστιβάλ: η Φοίβη Μπράουν το καταφέρνει με το εξαιρετικό «99 προς 1: Ο Ωοθηκικός καρκίνος κι εγώ», όπως και ο Μπεν Πίκοκ με το «Πέταλα – Ταξίδι στην αυτοανακάλυψη» και, κυρίως, η ευφυής Σάρα Φέινμπλουμ με το «Αναζητώντας... την καρδιά της σοκολάτας» (όπου και η γλυκιά εμμονή οτιδήποτε σοκολατένιου).
- Το «Ελπίδα» του Εντουιν Τσεν από τη Σιγκαπούρη είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο, γυρισμένο με μαεστρία, με θέμα το παράνομο εμπόριο νεφρών στις Φιλιππίνες.
- Στην «Πτήση από το σκοτάδι», ο Καναδός Τρέβορ Γκραντ αφηγείται το δίλημμα ενός ανθρώπου που πάσχει από μανιοκατάθλιψη: ο Ινδιάνος Πέρσι, ιδιοφυής φοιτητής αστροφυσικής, με αδυναμία στη Θεωρία των Χορδών, μπορεί να χάσει την αυξημένη του αντίληψη στα πολύπλοκα μαθηματικά αν ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή. Ειδικά η μορφή του Πέρσι στοιχειώνει.
- «Τσι: Η κινεζική τέχνη της ίασης» της Γερμανίδας Σολβέιγ Κλάσεν, ή πώς ένα θέμα που συνήθως καταδικάζεται από αφελείς new age οπτικές, αναδεικνύεται μέσα από μια πολύ ουσιαστική, σοβαρή προσέγγιση.
- «Επιλογή ζωής: Το ανθρωπιστικό δίλημμα του δρ. Τζέιμς Ορμπίνσκι» του Καναδού Πάτρικ Ριντ, ένα ακόμα δυνατό ντοκουμέντο πάνω στο δράμα της Σομαλίας και τη φρίκη της Ρουάντας, έχοντας στο επίκεντρο τον βραβευμένο με Νομπέλ Ειρήνης δρα Τζέιμς Ορμπίνσκι.
- Από ελληνικής πλευράς, οι ταινίες «Ασάντε σάνα» και «Στη Γάζα» του Ανδρέα Θωμόπουλου σαφώς και ξεχωρίζουν, όπως επίσης οι «Λουόμενοι» της Εύας Στεφανή. Από τους πιο νέους δημιουργούς, το «Κατοικίδιο» και το «Αποχαιρετισμός στα όπλα» των Μιχαήλ Γαβριήλ Ζενέλη και Νάνσυς Σπετσιώτη αντίστοιχα, υπόσχονται πολλά. Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε «Το χρονικό μιας διαδρομής» των Δανάης Παπαδάτου και Μιχάλη Γαλανάκη, με θέμα την ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών της Φαρκαδόνας όταν μετά το δυστύχημα στο πέταλο του Μαλιακού έχασαν επτά συμμαθητές τους.

inthe pictures Ch.Glynn,Martin Hampton and Benny Jung in Kos photos by Vassia An

Kos Festival in Rodiaki newspaper

article and fotos by Nikos Kasseris..Thank you Nikos!!

Rick Minnich reports on the festival in Forgetting Dad blog

http://forgettingdad.wordpress.com/2009/09/08/forgetting-dad-wins-audience-award-at-health-film-festival-in-kos-greece/

Happy days! Last Saturday, “Forgetting Dad” won the 2nd audience award (the unstoppable “The English Surgeon” picked up the first one) at the 1st International Health Film Festival in Kos, Greece. It’s a terrific new festival devoted to films about health-related issues, and takes place on the lovely island of Kos, birthplace of the father of medicine – Hippocrates.
Saw some terrific films, relaxed on the beach with my four-year-old son Elias, met some very likable filmmakers from around the world, and thoroughly enjoyed the Greek way of life.

Υπάρχει μια από κοινού ροή και μια από κοινού ανάσα σε ολόκληρο το σύμπαν

"… Υπάρχει μια από κοινού ροή και μια από κοινού ανάσα σε ολόκληρο το σύμπαν. Κι όλα βρίσκονται σε επικοινωνία και συμπάθεια μεταξύ τους…"

(ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, Περί Διαίτης Οξέων, 5ος π.Χ. αιώνας)

Συγχαρητήρια σε όλους για τον ευφάνταστο γάμο
της Υγείας με τον Κινηματογράφο
στο πρώτο Φεστιβάλ Υγείας «Ιπποκράτης».
Εύχομαι μακροημέρευση
και νικηφόρα ανοσοποιητική συμπεριφορά
απέναντι στα μικρόβια
εγχώρια και διεθνή
που θα προσπαθήσουν είτε για άλλοθι είτε για άλωση
να ‘συμπλεύσουν’ κι αυτά
μαγαρίζοντας με τις λαμογιές τους
την υπόθεση του Φεστιβάλ…

α.θωμόπουλος
ευχαριστουμε τον Αντρεα Τα αφοπλιστικα μας χαμογελα και η ηθικη και αισθητικη μας σταση δεν θα επιστρεψουν την οποια αλωση μην ανησυχεις

Ars Longa Vita Brevis

ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ» ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΩ
Ευχαριστούμε θερμά και από τα βάθη της ψυχής μας, για τις εμπειρίες, τις γνώσεις και την απέραντη αισθητική συγκίνηση που νοιώσαμε τις μέρες του φεστιβάλ. Ευχαριστώ θερμά την ψυχή του φεστιβάλ τη Λουκία Ρικάκη, το Δήμαρχο και τους συνεργάτες του και όλους τους Κώες που συμβάλανε ουσιαστικά γι’ αυτή την ευτυχία.
Ευχαριστώ θερμά όλους τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, γιατρούς, καθηγητές πανεπιστημίου, νομπελίστες, ασθενείς που γίνανε καλά κι εμάς τους «ψυχασθενείς» καλλιτέχνες που ουρλιάζαμε γελώντας και κλαίγοντας, για τις ατέλειωτες ώρες ψυχοθεραπείας που περάσαμε και κατά βάση γιατί είμαστε πολύ καλά!
Έχω γυρίσει πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, αυτό που ένοιωσα στην Κω ήταν κάτι το μοναδικό γιατί κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι η ουσία του πολιτισμού είναι στην υγεία, στη νοητική και ψυχική υγεία των εαυτών μας και των παιδιών μας, που σημαίνει όλη αυτή η πράξη είναι κατά τον Πλάτωνα «παιδαγωγική», γιατί «όλα μαθαίνονται» όπως έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος.

Το φεστιβάλ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ» μπορεί να εξελιχτεί σε ουσιαστικό παγκόσμιο πολιτιστικό γεγονός, με πολυποίκιλες εκδηλώσεις, εκτός από τον κύριο άξονα που πρέπει να είναι ο κινηματογράφος και η υγεία, μπορούν να γίνουν παράλληλα συνέδρια, συναυλίες, εκθέσεις, παιχνίδια με όλα τα σχολεία της Κω κλπ.
Το αρχικό ερώτημα: - αν ένα Φεστιβάλ με θέματα πάνω στην αρρώστια και τον πόνο - θα δημιουργούσε κατάθλιψη, ξεπεράστηκε αυτόματα και δημιούργησε ατέλειωτες στιγμές ευφορίας και αυτό γιατί διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι «άλλο η τέχνη και άλλο η ζωή»! Οι ταινίες ήταν εκεί στην οθόνη, παγιωμένες, σ’ ένα συγκεκριμένο χρόνο, ενώ όλοι εμείς που παρακολουθούσαμε τις ταινίες (άρρωστοι, πονεμένοι, γιατρεμένοι, ψυχοθεραπευμένοι) είμαστε κάτω στην αίθουσα, ζωντανοί και κλαίγαμε και γελάγαμε που σημαίνει ότι είμαστε καλά! Εύχομαι να πάνε όλα καλά και το τελετουργικό του Φεστιβάλ να αναπτυχτεί ακόμα περισσότερο, με βάση τις τελετουργίες των αρχαίων ελλήνων στο Ασκληπιείο, πάνω στην παγκόσμια φιλοσοφία του Ιπποκράτη που την χρησιμοποιεί όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός:
«ARS LONGA VITA BREVIS» «Η ΤΕΧΝΗ ΜΑΚΡΑ Ο ΒΙΟΣ ΒΡΑΧΥΣ»
ΦΙΛΙΚΑ 10 Σεπτέμβρη 2009 ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ

see you in Kos in 2010

call for film entries is now open Details on our website http://www.healthfilmfestival.gr/

2010, Kos Festival dates 1st - 6th September

snap videos from the festival

thanks to Antonis Lioios for compiling these two videos for the Vima tis Ko blog
http://vimatisko.blogspot.com/2009/09/blog-post_04.html

during the Mayors dinner with the press


Yolla Khalife generously sings at Eleftherias square before her beautiful concert at the Odeum

Awards 1st International Health Film Festival

1st International Health Film Festival ‘Ippokratis’ AWARDS

see you in Kos at the 2nd International Health Film Festival September 1st to 6th ,2010

call for film entries is now available on line http://www.healthfilmfestival.gr/index.php?position=center&module=static_pages&CategoryId=137

The Cinema Club of Kos, coordinated the audience awards

1ST AUDIENCE AWARD: ‘THE ENGLISH SURGEON’ directed by Geoffrey Smith
. Mr Smith declared in his acceptance message: ”Thank you Kos! Bloody amazing !”
The protagonist of the film Dr Henry Marsh said about the award:
“It was a great honour to be invited to the 1st Int. Health Film Festival, and an even greater honour to win the Audience Award. The International success of the film is very important in helping both my heroic colleague Igor Kurilets with his many difficulties and also the cause of progress reform in Ukrain as whole. Thank you very much indeed for inviting me to your festival. I am sorry I had to rush away back to London and very much hope the rest of it proved as successful as the start appeared ( at least to me) to be. It was so well organized! - and the cafe discussion the day after the screening was a brilliant idea - Geoffrey tells me that it is a unique innovation. I thoroughly enjoyed myself I have always liked talking!) and the hospitality was perfect. , Kos is a beautiful place. To fall asleep with the gentle sound of the Aegean sea in my ears was wonderful. I hope the festival goes from strength to strengt . Now off on my bicycle to the huge hospital-factory where I work to do an out-patient clinic.”
go to the link http://www.youtube.com/watch?v=mZdgwI0rx3Y
or double clck the you tube window to see the 16 9 version

2ND AUDIENCE AWARD was awarded to two films: ex aeqo
“FORGETTING DAD” directed by Rick Minnich who said during his acceptance speech:” Thank you very much, I am honoured. I have never received an audience award. I had a great week here in Kos and I would like to thank the organizers of the festival namely the artistic director Lucia Rikaki. When I was making this film about my own family, I was wondering whether anybody else would be interested in my family affair. I am really touched by the fact that so many people who have watched this film in various countries, are really moved by it. I hope that this film contributes in some way, to the healing of trauma caused by dysfunctional families. Thank you for a wonderful festival and I wish that every year you will be inviting more filmmakers”.




“YOUNG FREUD IN GAZA” directed by the Swedish directors Pea Holmquist and Suzanne Khardalian.
Ms Kardalian said about the award:” Greek audience, thank you very much, I am very honoured. I would like to remind everyone that when you deal with conflict you cannot ignore it. The importance is that we are dealing with people, with human beings.”
THE KOS CINEMA CLUB SPECIAL AWARD was granted to the film: “SUICIDE TOURIST” directed by John Zaritsky from Canada.






BEST GREEK FILMS AWARDS
The Jury of the Greek Film category consisting of
Dr Dimitis Kassimos and the President of the Cinema Club of Kos Mr Sakis Kountouratzis gave the

FIRST AWARD FOR BEST GREEK FILM was awarded to the film:
“SMALL PLEASURES” directed by Konstantinos Pilavios who thanked the festival as this is the very first award he received in his career! and wished the best for the next international health film festival.

SECOND AWARD GREEK FILMS to the film: “PLEASE LISTEN TO ME” directed by Marianna Oikonomou who said that she hopes that her film will make people more aware of the issues and problems of children with special needs through education.

BEST SHORT FILMS
The Jury of the Short film category consisting of American film director Joseph Spaid and doctors Dr Nikos Baibas and Dr Dimitris Kassimos awarded the

FIRST AWARD SHORT LENGTH FILM to the film:
“99 to 1 OVARIAN CANCER AND ME” directed by American Director Phoebe Brown who said in her acceptance speech:
”I am very excited and speechless which is rare for me! Here in Kos , I met wonderful people and made many new friends .This award is an omen for me. It gives me strength to continue making my next film. The week I spent in Kos made me definitely healthier!”
SECOND AWARD SHORT LENGTH FILM was awarded to the film:
“BIG FELLOW” directed by Michai Ionescu from Romania who said: “This is my first film and this is my first prize. Thank you very much!”

SPECIAL MENTION to the short film:
“LOVE, POSITIVELY” directed by Peter Murrini from Kenya and David Gough from England. The directors said about their award: "IRIN Films is delighted to hear that our film Love, Positively has won the special mention in the short film category at the International Health Film Festival Ippokratis. This short film was produced to try and shed some light on the tens of thousands of children around the world who are infected with HIV at birth. This award shows that we have achieved at least some success in this regard and we would like to thank the organisers of the festival for selecting our film and for introducing it to their audience.
We would especially like to thank all the people in Uganda who helped us to make the film and who generously and bravely shared intimate details of their lives with us. To them, and to all children who have been perinatally infected with HIV, we would like to dedicate this award."
BEST MEDIUM FILMS
The Jury of the Medium Film Category consistIng of Dr Theofilos Rosenberg, German director Katarina Peters and the Dutch director Hans Bosscher awarded the
FIRST AWARD MEDIUM LENGTH FILM to the film:
“HERE’S JOHNNY” directed by Adam Lavis who dedicated the award to the protagonist of the film Johhny Hicklenton who wasn’t able to come to the festival due to health matters. Adam Lavis said:” I am speechless! I am very honoured and I am so sorry that Johnny could not be here with me, as we had originally planned. He is not well enough to travel and I dedicate this award to him. I had very difficult problems during the process of making this film. In the 6 years of creating it, there were many times when we had to give up. I truly hope that Johnny’s pain will turn into an optimistic message for other people who suffer from Multiple Sclerosis. The festival was an amazing experience, I watched wonderful films and truly this award is overwhelming!”
SECOND AWARD MEDIUM LENGTH to the film: “DON’T GET ME WRONG” directed by Adina Pintile who said: “Many thanks for the great news!
You’ve really made us a great day as we’re having quite hard times struggling for our next project! This award in such hard moments it s like a good sign, a real encouragement that we should keep going in spite of anything. I guess this would be something we would also like to have said if we were there and also we would like to say again and again how grateful we are for this film to our amazing characters: Ignat, Abel, Ocsy and Alexander . Only they, their astonishing inner beauty made this "love story" (how we call "Don t Get Me Wrong") possible.”
SPECIAL MENTIONS were awarded to 2 films:
“HEALTH FOR SALE” directed by Michele Mellara and Alesandro Rossi both from Italy. They said about their award:” We are very glad for this mention and we are so sorry not be there with you all. We want to thank the jury, the festival staff and, of course the audience.
We would like to dedicate this prize to the memory of Bharati and to all the women in the world that keep on fighting to get a better life for themselves and their families.
Thank you again and enjoy your beautiful Greek night.”



“WAR’S FOOLS. MADNESS IN THE TRENCHES” directed by Enrico Verra from Italy.who said Many hanks for the appreciation of me work!


Best feature length films
The Jury of the Feature Length Film category consisting of director Andreas Thomopoulos, Dr Ilias Theodoropoulos and Canadian director b.h. Yael awarded the following films:

FIRST AWARD FEATURE LENGTH FILM to the film:
“MAPPING STEM CELLS: TERRA INCOGNITA” directed by Maria Finitzo from USA. Ms Finitzo declared:” On behalf of all my colleagues at Kartemquin Films, let me first say how much Justine and I appreciated the warm hospitality we received from everyone involved with the festival. Your fabulous news today that Mapping Stem Cell Research: Terra Incognita had won the first prize in the feature film category is an honor for everyone who worked on the film. Your festival has brought much needed attention to health issues we all face worldwide and the work the festival has done to bring these issues to a wide audience is so very important. We were thrilled to have been included in your efforts .Thank you very much and I know all of us at Kartemquin look forward to returning in the future.”





SECOND AWARD FEATURE LENGTH FILM to the film:
“UNDER OUR SKIN” directed by Andy Abrahms Wilson from USA who thanked the festival saying that:” My film creates controversy among audiences and it was not a surprise that we had a very long discussion with doctors that were here in Kos at the screening. Thank you Lucia Rikaki for a great festival, thank you American Embassy of Athens for funding this exsquisite festival.”



SPECIAL MENTIONS were given to 2 films:
“TRIAGE: DR JAMES ORBINSKI’S HUMANITARIAN DILEMMA” directed by Patrick Reed from Canada. The producer of the film Sir Peter Raymont declared: ”It is a great honour for our film, "Triage", to receive this special recognition at the world's first film festival devoted to international health.As Dr. James Orbinski asked me to say on his behalf at the opening night screening:'Recognizing dignity is at the heart of humanitarianism. Seeing the dignity of the other depends on seeing "the sameness of self in the other". This applies in war and in peace and is central to independent, neutral and impartial humanitarian actions."



”I’LL BE BETTER TOMORROW” directed by Vincent Detours and Dominique Henry.

Στην Υγειά του καλού Σινεμά!Απονομή Βραβείων του πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κω

«Στην Υγειά του καλού Σινεμά!»
Απονομή Βραβείων του πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κω

Σάββατο βράδυ έγινε η τελετή λήξης και η απονομή βραβείων του Φεστιβάλ, στο θερινό Κινηματογράφο «ΟΡΦΕΑΣ».
Η Κινηματογραφική Λέσχη Κω (ΚΙ.ΛΕ.ΚΩ), συντόνισε την ψηφοφορία του κοινού και δια του Προέδρου Σάκη Κουντουραντζή και του μέλους Θάνο Τσάπελη απένειμε τα Βραβεία Κοινού:
Πρώτο βραβείο κοινού δόθηκε στην ταινία: «Ο ΑΓΓΛΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ» του Άγγλοαυστραλού Geoffrey Smith. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Dr Henry Marsh δήλωσε: « Ήταν μεγάλη τιμή που με καλέσατε στο φεστιβάλ και ακόμα μεγαλύτερη τιμή που κέρδισα το βραβείο Κοινού. Η διεθνής επιτυχία της ταινίας είναι πολύ σημαντική γιατί βοηθάει τόσο τον ηρωικό συνάδελφο Ιγκορ Κούριλετς με τις πολλές δυσκολίες του, όσο και την επιτυχία στο σκοπό για πρόοδο και μεταρρύθμιση στην Ουκρανία.
Λυπάμαι που έπρεπε να επιστρέψω βιαστικά στο Λονδίνο και ελπίζω στην συνέχεια το φεστιβάλ να είναι τόσο επιτυχημένο όσο φάνηκε να είναι και στην αρχή του. Ήταν τόσο καλά οργανωμένο και η συνέντευξη τύπου την επόμενη μέρα της προβολής ήταν εξαιρετική ιδέα ο Τζέφρυ μου είπε ότι πρόκειται για υπέροχη καινοτομία. Ευχαριστήθηκα πολύ ,πάντα απολαμβάνω να μιλώ και η φιλοξενία ήταν υπέροχη! Η Κως είναι θαυμάσιο μέρος! Το να κοιμάμαι με τον απαλό ήχο του Αιγαίου στ’ αυτιά μου ήταν θαυμάσιο. Ελπίζω το φεστιβάλ να γίνεται ολοένα δυνατότερο. Τώρα ανεβαίνω στο ποδήλατό μου για να πάω στο τεράστιο νοσοκομείο – εργοστάσιο όπου πηγαίνω για τη βάρδια μου στα εξωτερικά ιατρεία.»
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Geoffrey Smith ενθουσιασμένος δήλωσε:
«Κως, ευχαριστώ! Καταπληκτικό!!»
Δεύτερο βραβείο κοινού δόθηκε εξ ημισείας στην ταινία:
«Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ» του Rick Minnich ο οποίος είπε: «Ευχαριστώ, είναι πολύ τιμητικό για μένα, δεν έχω ξαναπάρει βραβείο κοινού .Περάσαμε μια εξαιρετική εβδομάδα εδώ, ευχαριστώ τους διοργανωτές .Όταν κάνεις μία ταινία για την οικογένειά σου πολύ συχνά σκεφτόμουνα αν θα ενδιαφερόταν και κάποιος άλλος για το θέμα της δικής μου οικογένειας. Είναι πολύ συγκινητικό ότι οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες που προβλήθηκε η ταινία πραγματικά συγκινούνται για την ιστορία μου .Ελπίζω η ταινία να συμβάλλει κατά κάποιο τρόπο στην ίαση των οικογενειακών τραυμάτων άσχετα αν δεν είναι το ίδιο με του πατέρα μου, αλλά των τραυμάτων που υπάρχουν σε ικανό βαθμό στις οικογένειες. Ευχαριστώ για το εξαιρετικό φεστιβάλ και κάθε χρόνο να προσκαλείτε περισσότερους δημιουργούς»
και στην ταινία: «Ο ΝΕΑΡΟΣ ΦΡΟΥΝΤ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ» των Σουηδών σκηνοθετών Peå Holmquist και Suzanne Khardalian. H σκηνοθέτης κ. Khardalian δήλωσε: «Ελληνικό κοινό, σας ευχαριστώ παρά πολύ, είναι μεγάλη τιμή για μένα και για τον Πέα. Με την ταινία, θέλουμε να θυμίσουμε ότι όταν έχεις να κάνεις με συγκρούσεις και πολέμους δεν μπορείς να τις αγνοείς. Το πιο σπουδαίο πράγμα είναι ότι έχουμε να κάνουμε με άτομα, με ανθρώπινα όντα.»
Ειδική Μνεία δόθηκε στην ταινία: «ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ» του Καναδού John Zaritsky.

Η κριτική επιτροπή ελληνικών ταινιών αποτελούμενη από τους: ιατρό Δημήτρη Κασσίμο και τον πρόεδρο της ΚΙ.ΛΕ.ΚΩ Σάκη Κουντουρατζή έδωσε
το πρώτο βραβείο στην ταινία «ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ» του Κωνσταντίνου Πιλάβιου.
Ο σκηνοθέτης ευχαρίστησε τους διοργανωτές και έδωσε τις καλύτερες ευχές του για την επόμενη διοργάνωση.

Το δεύτερο βραβείο πήρε η ταινία «ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ» της Μαριάννας Οικονόμου. Η σκηνοθέτης εκδήλωσε την επιθυμία της να ευαισθητοποιηθεί το κοινό σε θέματα παιδιών με ειδικές ανάγκες, μέσα από την εκπαίδευση.

Η κριτική επιτροπή ταινιών μικρού μήκους αποτελούμενη από τους: πρόεδρο της επιτροπής Joseph Spaid, Νίκο Μπαϊμπά και Δημήτρη Κασσίμο έδωσε τα βραβεία στις ταινίες:
Πρώτο βραβείο στην ταινία: «99 ΠΡΟΣ 1, Ο ΩΟΘΗΚΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΙ ΕΓΩ» της Αμερικανίδας Phoebe Brown. Η κυρία Brown ευχαρίστησε τους διοργανωτές και δήλωσε ότι: «Είμαι κατενθουσιασμένη και συγκινημένη. Γνώρισα και έκανα εξαιρετικούς φίλους. Είναι σημαδιακή αυτή η βράβευση γιατί μου δίνει πολύ κουράγιο για την ταινία που ετοιμάζω. Η εβδομάδα που πέρασα στην Κω με έκανε πιο υγιή.»
Δεύτερο βραβείο στην ταινία: «ΤΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΑΚΙ» του Ρουμάνου Mihai Ionescu είπε : «Είναι η πρώτη μου ταινία σε αυτό το φεστιβάλ και το πρώτο μου βραβείο και ευχαριστώ τους διοργανωτές.»
Ειδική μνεία πήρε η ταινία «ΕΡΩΤΑΣ ΘΕΤΙΚΑ» του Κενυάτη Peter Murrini και του Άγγλου David Gough. Οι σκηνοθέτες έστειλαν την εξής δήλωση: «Η IRIN Films με χαρά μαθαίνει ότι η ταινία « Έρωτας, Θετικά» απέσπασε το βραβείο Ειδικής Μνείας στην κατηγορία ταινιών Μικρού Μήκους του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ για θέματα Υγείας «Ιπποκράτης». Η ταινία αυτή γυρίστηκε προσπαθώντας και καταφέρνοντας τελικά να φέρει στο φως τις υποθέσεις δεκάδων χιλιάδων παιδιών ανά τον κόσμο που μολύνθηκαν με τον ιό του Έιτζ κατά τη διάρκεια της γέννας. Το βραβείο αποδεικνύει ότι ο σκοπός αυτός επετεύχθη σε κάποιο βαθμό, και θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους διοργανωτές του φεστιβάλ που επέλεξαν την ταινία για συμμετοχή και την παρουσίασαν στο κοινό.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαιτέρως όλους εκείνους τους ανθρώπους στην Ουγκάντα που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτήν την ταινία και που τόσο θαρραλέα και αφειδώς μοιράστηκαν μαζί μας τις πιο ιδιωτικές λεπτομέρειες της ζωής τους. Σ’ αυτούς, και σε όλα τα παιδιά που μολύνθηκαν προγεννητικά με τον ιό του Έιτζ, αφιερώνουμε το βραβείο τούτο».
Η κριτική επιτροπή των ταινιών μεσαίου μήκους αποτελούμενη από τους
Δρ. Θεόφιλο Ρόζενμπεργκ, την σκηνοθέτη Katarina Peters και τον σκηνοθέτη και πρόεδρο της επιτροπής Hans Bosscher, έκρινε και αποφάσισε να δώσει τα εξής βραβεία:
Πρώτο βραβείο Μεσαίου μήκους στην ταινία «ΝΑ, Ο ΤΖΩΝΥ!» του Βρετανού Adam Lavis που το αφιέρωσε στον πρωταγωνιστή Johnny Hicklenton που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στο φεστιβάλ για λόγους υγείας. Δήλωσε: «Έχω χάσει τα λόγια μου από την συγκίνηση. Λυπάμαι που ο Τζώννυ δεν μπόρεσε να παρευρεθεί εδώ, παρ’ όλο το είχαμε προγραμματίσει, αλλά δεν του το επέτρεψε η αρρώστια του και του αφιερώνω αυτό το βραβείο. Με πολλές δυσκολίες πάσχιζα να κάνω αυτή την ταινία επί 6 χρόνια και πολύ συχνά έπρεπε να την εγκαταλείψουμε και ελπίζω ο πόνος του Τζώνυ μπορεί πραγματικά να δώσει ένα αισιόδοξο μήνυμα. Το φεστιβάλ ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία, είδα εκπληκτικές ταινίες και πραγματικά το βραβείο με γεμίζει αισιοδοξία».
Δεύτερο βραβείο Μεσαίου μήκους στην ταινία «ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ» της Ρουμάνας Adina Pintilie η οποία δήλωσε: «Ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα νέα! Μας έφτιαξες πραγματικά τη μέρα τώρα που παιδευόμαστε με το νέο μας project! Ο ερχομός αυτού του βραβείου σε τόσο δύσκολες για μας μέρες, είναι σαν ένας καλός οιωνός –μια ουσιαστική ενθάρρυνση που καλούμαστε να διατηρήσουμε και να συνεχίσουμε ότι και να γίνει. Αυτό θα θέλαμε ίσως να πούμε αν ήμασταν σήμερα εκεί μαζί σας, αλλά σίγουρα θα επαναλαμβάναμε ξανά και ξανά το πόσο ευγνώμονες είμαστε γι’ αυτήν την ταινία στους υπέροχους πρωταγωνιστές της: Ignat, Abel, Ocsy και Alexander. Εκείνοι μόνο, με την εκπληκτική εσωτερική ομορφιά τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτή την «ιστορία αγάπης» που εμείς ονομάσαμε ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΣ».
Επίσης δόθηκαν Ειδικές Μνείες στις ταινίες:
«ΥΓΕΙΑ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ» των Ιταλών Michele Mellara και Alessandro Rossi οι οποίοι έστειλαν το εξής μήνυμα: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή την Ειδική Μνεία και λυπούμαστε που δε βρισκόμαστε απόψε εκεί μαζί σας.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την Κριτική Επιτροπή, το προσωπικό του φεστιβάλ, και φυσικά το κοινό. Θέλουμε να αφιερώσουμε το βραβείο αυτό στη μνήμη του Μπαράτι και σε όλες τις γυναίκες του κόσμου που συνεχίζουν να πολεμούν για μια καλύτερη ζωή για τους εαυτούς και τις οικογένειές τους.
Ευχαριστώ και πάλι και εύχομαι να απολαύσετε την όμορφη ελληνική βραδιά σας».

«ΤΡΕΛΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ» του Ιταλού Enrico Verra.
Η κριτική επιτροπή ταινιών μεγάλου μήκους αποτελούμενη από τους σκηνοθέτη Ανδρέα Θωμόπουλο, ιατρό Ηλία Θεοδωρόπουλο και την καθηγήτρια b.h.Yael έδωσε βραβεία στις ταινίες:
Πρώτο βραβείο στην ταινία : «ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ: ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗ ΓΗ» της Αμερικανίδας Maria Finitzo η οποία δήλωσε: «Εκ μέρους των συναδέλφων μου στην Kartemquin Films, ας μου επιτραπεί πρώτα να πω πόσο εκτιμήσαμε εγώ και ο Τζάστιν την πραγματικά ζεστή υποδοχή και φιλοξενία που δεχθήκαμε από όλους τους συντελεστές του φεστιβάλ.
Τα θαυμάσια νέα για την βράβευση της ταινίας μας με το πρώτο βραβείο στην κατηγορία μεγάλου μήκους, αποτελεί τιμή για όλους όσους εργάστηκαν γι’ αυτήν. Το Φεστιβάλ αυτό κατάφερε να στρέψει την απαιτούμενη προσοχή σε θέματα υγείας που αντιμετωπίζουμε όλοι παγκοσμίως, ενώ η δουλειά που προηγήθηκε για να φτάσουν όλα αυτά στο ευρύτερο κοινό, είναι πραγματικά σημαντική. Είμαστε συγκινημένοι που συμπεριληφθήκαμε στην προσπάθειά σας αυτή.
Ευχαριστώ θερμά και ξέρω πως όλοι εδώ στην Kartemquin περιμένουμε εναγωνίως να επιστρέψομε μελλοντικά στο φεστιβάλ.»
Το βραβείο απένειμαν ο Δήμαρχος Κω κ. Γιώργος Κυρίτσης και ο Δήμαρχος Ηρακλειδών Στέργος Μπίλλης.
Το βραβείο παρέλαβε εκ μέρους της σκηνοθέτριας η Μορφωτική Ακόλουθος της Αμερικανικής Πρεσβείας της Αθήνας, κυρία Diana Brown, η οποία μιλώντας άπταιστα ελληνικά, συνεχάρη την καλλιτεχνική διευθύντρια και ευχήθηκε τα καλύτερα για τη δεύτερη διοργάνωση του φεστιβάλ «Ιπποκράτης».

Δεύτερο βραβείο στην ταινία: «ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΑΣ» του Αμερικανού Andy Abrahams Wilson το οποίο απένειμε ο Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου κος Παναγιώτης Θαλασσινός.
Επίσης δόθηκαν Ειδικές Μνείας στις ταινίες:
«ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΗΣ: ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΔΡ ΤΖΕΙΜΣ ΟΡΜΠΙΝΣΚΙ» του Καναδού Patrick Reed. Ο παραγωγός της ταινίες Sir Peter Raymont δήλωσε: «Είναι μεγάλη τιμή για την ταινία μας Triage να λαμβάνει αυτή την ιδιαίτερη αναγνώριση στο πρώτο παγκοσμίως κινηματογραφικό φεστιβάλ που είναι αφιερωμένο στην διεθνή υγεία. Όπως μου ζήτησε ο Δρ Τζεημς Ορμπίνσκι να πω εκ μέρους του στην προβολή της πρώτης ημέρας: «Το να αναγνωρίζεις την αξιοπρέπεια, βρίσκεται στην καρδιά του ανθρωπισμού. Το να μπορείς να δεις την αξιοπρέπεια κάποιου, εξαρτάται από το πόσο μπορείς να δεις την ομοιότητα του ίδιου σου του εαυτού στον άλλον». Αυτό ισχύει για τον πόλεμο και την ειρήνη, και αποτελεί βασική αρχή για κάθε ανεξάρτητη, ουδέτερη και αμερόληπτη ανθρωπιστική δράση. Έχεις δημιουργήσει ένα υπέροχο, πολύ ευπαρουσίαστο και ταυτόχρονα οικείο φεστιβάλ. Πέρασα πολύ όμορφα στην γενέτειρα του Ιπποκράτη.»
«ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ» των Βέλγων σκηνοθετών Vincent Detours και Dominique Henry. Στην τελετή παρευρέθηκαν, ο Δήμαρχος Κω κ. Γιώργος Κυρίτσης, ο Πρόεδρος του Πνευματικού κέντρου Κω κ. Παναγιώτης Θαλασσινός, ο Βουλευτής κ. Γιώργος Νικητιάδης, ο Πρόεδρος του Ιπποκράτειου Ιδρύματος Κω Καθηγητής Ιατρός κ. Στέφανος Γερουλάνος, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου καθηγητής Ανδρέας Τρούμπης, η Μορφωτική Ακόλουθος της Αμερικάνικης Πρεσβείας κ. Diana Brown, οι Αντιδήμαρχοι Κω Γιάννης Φουντωτός και Δαυϊδ Γερασκλής, ο Γιάννης Μπάρδης ζωγράφος και γλύπτης, ο Γιάννης Χρυσουλάκης Συγκοινωνιολόγος, οι τοπικές Αρχές, οι Συντελεστές του Φεστιβάλ, Γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, Δημοσιογράφοι και Εκπρόσωποι των Μ.Μ.Ε. όλοι οι συντελεστές του Φεστιβάλ, οι εθελοντές και πλήθος κόσμου.

Το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Θέματα Υγείας «Ιπποκράτης» θα πραγματοποιηθεί στην Κω από 1 – 6 Σεπτεμβρίου 2010.

Dont miss the films on Saturday

guests of the festival had the chance to attend the Hippocratic Oath today at the Asklipeion

I WILL GET BETTER TOMORROW
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 12.00
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ





A GOOD DEATH
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 13:35 ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=WF4Y2ERXnCk

Films on Friday Sept 3rd at Kos International Film Festival

Ο ΝΕΑΡΟΣ ΦΡΟΥΝΤ ΣΤΗ ΓΑΖΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 19.35
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=CjwFqG0tbz0



http://www.youtube.com/watch?v=tQeJDbnHrhI


VOICES FROM EL SAYED
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 21:05
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=5etVAr5fPmE



TRANSPARENT TIME
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 22:00
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=C4qduWSSosE




UNDER OUR SKIN
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 23:15
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=sxWgS0XLVqw




HEALTH FOR SALE

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 11:35 ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ


KILLER CURE
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 12:40

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

TIME TOGO
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 10:00
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ








ΑΝΤΟΥΑΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 17.00
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

TRY NOT TO MISS THESE FILMS Thursday screenigns at Kos International film festival

RACHEL IS…
ΠΕΜΠΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 17:00
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ


SHINNING STARS
ΠΕΜΠΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 23:25
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ



ΤΥΦΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
ΠΕΜΠΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 20.20
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

Wednesday at Kos International Film Festival

the juries this morning after their morning swim... before they start working...

and...Some of the films to watch this aftrenoon

HIDDEN HEART
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 17:00
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ



FORGETTING DAD
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 18:40
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

N OUBLIE PAS LE CUMIN
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 20:05
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ



MAPPING STEM CELL RESEARCH: TERRA INCOGNITA
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 21.15
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=GWiNC0WLxs8




ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 23:10
ΘΕΡΙΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΡΦΕΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=LWy6pKVendQ

Petals a journey to self discovery at Kos International Film festival

Τεταρτη 2 Σεπτεμβρίου Μεταμεσονυχτα προβολη στις 00.15 ΣΙΝΕ ΟΡΦΕΑΣ Χειμερινος Petals – Journey into Self Discovery is a remarkable video documentary that both examines and questions the many unspoken myths about the appearance and nature of women's sexual organs. The essence of a woman's sexuality -- her vulva – has been a taboo subject of depiction by cultures locked into fear of our basic physical nature. These deep-seated beliefs directly affect sexual self-esteem. The movie records the reactions of sex educators, women's health professionals, art critics, female activists, as well as the man/woman-in-the-street as they confront the physical mystery of womanhood.Photographer Nick Karras http://nickkarras.com/ has composed images with an unusual visual and emotional sensitivity.

the makers of Petals: Journey Into Self Discovery at the 2008 Port Townsend Film Festival. This interview is in partnership with mf magazine and the European Weekly.

The documentary follows his intimate journey as he produces a book of artful photographs. His subtle black and white photographs discover the delicate beauty in the infinite variety of female genitals, inspiring a profound sense of wonder and awe. Quite different from conventional sexual expectations, the film is continually revealing. Unforgettable women became his guides and teachers – Betty Dodson, the legendary leader pioneer of women's sexual liberation, Dr. Linda Savage, a published cultural anthropologist, Ina laughing Winds, a teacher of shamanic sexual traditions, Sarah Mundy, a young woman with a website dedicated to the glories of the vagina. and many other dynamic women. They joined him in confronting both the current fears and timeless beauty found in a woman's most basic sexual nature. While recording evolving insights into this sensitive subject, the filmmakers were continually challenged to go more deeply into personal histories of the women interviewed. These stories uncovered both personal trauma and unfamiliar pleasures as forbidden cultural attitudes were unblocked by an honest display of women's genitalia. This lucid documentary by Beck Peacock -- 2008 winner of the Sexual Intelligence Award -- examines the many issues reported by women as they attempt to discover beauty and pride in the most sacred part of themselves.

The Petals video is 48 minutes in duration, a desirable length for classroom of group presentations. The video includes BONUS FEATURES; resourceful and engaging sex education tools: • Betty Dodson PhD, a legendary teacher, highlights a lifetime of her art and sexual teaching experiences recorded at the Erotica Arts Festival in Victoria B.C. • Ina Laughing Windssillustrates a unique insight into the sexual nature of the female body found in the practical wisdom of the ancient & native traditions. • Linda Savage PhD provides an authoritative historical perspective into the sexual wisdom and rituals found in honoring the feminine. • 48 Petals Images by Nick Karras found in his book Petals.This we guarantee: The discussion that you will have after viewing this film, with either personally a love partner or in a group situation, will be like none other you've ever had!

AN INTERVIEW: NICK KARRASwith Richard Beck Peacock
BP: Vaginas are so richly graced with color. Why did you choose to shoot this subject in black-and-white?
NK: There’s nothing more colorful than nature’s landscapes. However Ansel Adams shot his mountains of Yosemite and other vistas of the West in black-and-white. And Edward Weston chose black-and–white for his nudes. Someone once said that black-and-white photography is like reading: the reader supplies the color and other sensations. That’s part of its peculiar enjoyment.
BP: Did you first experiment with color?
NK: Yes, and I didn’t like it. Depending on your intentions, color is an overload with some subjects, a distraction in a way. The vulva is almost too powerful when shot in color – to me it suggests pornography. It can be too real. The viewer gets drawn into a purely sexual response to the subject. That isn’t what I was aiming for here. In my research I noticed that women looking at similar material would hurry through brightly lit, full color shots of vaginas, yet they tended to slow down and study black-and-white photos. Perhaps color unconsciously registers as vulnerability and it’s scary. I suspect that one is inclined to be overwhelmed by the vibrant shades of vaginas and not pay attention to their exquisite lines and other subtle physical characteristics.
BP: So your intent was to create a different aesthetic?
NK: Not at the start. I discovered my motive as the work developed. There’s much more depth in black and white. This mode of photography plays in the gray scale from white to black. You use these values to create separation and depth. Black-and-white renders those qualities very strongly. When I worked on the prints, I was much more aware of the contours and composition of each woman’s pussy – its solemnity.
BP: Your work, however, is actually presented in a sepia tone.
NK: True, I shot them with black and white film but then toned them more softly. I think that pure black and white, for this subject, is a bit harsh. Sepia is softer. This tone also creates a more suitable and thoughtful distance.

BP: What were some intimidating issues in doing the book?
NK: The biggest problem was creating a work that distanced itself from pornography. I found that most women didn’t like seeing themselves or others in photography that looks raw. When I first started shooting, the results were unsatisfactory. I wasn’t using lighting to the best advantage. But after much playing with the different elements – the right paper, tone, and texture – the results were fascinating. It was a big learning curve for me.
BP: What about criticism that argues against objectifying the female body by showing only its most private part?
NK: The same general critique was made of a photographic show by the late Irving Penn at the Metropolitan Museum of Art. In his erotic nude series, Penn beautifully portrayed only limited angles of the female body, yet every photo conveys an essential truth about each woman photographed. There’s a time, place, and situation for deconstruction. For two hours on stage in The Vagina Monologues, Eve Ensler presents women’s pussies (her term) as its sole subject – not women’s educational accomplishments, maternal concerns, or aesthetics of fashion. She has been applauded for her contribution to female consciousness, and rightly so.
BP: How did this whole project start for you? What inspired you?
NK: It’s an interesting story. As an adolescent, I picked up a girly magazine and there was one very unusual picture in it – a shot from behind of a nude woman showing her vagina, one with unusually long lips. I was enchanted. I cut out the picture and carried it in my wallet for years. It was always a sure-fire turn on for me. Eventually the faded photo finally just fell apart! But in the back of my mind I looked for a woman with that configuration from then on.
BP: An unusual search.
NK: I suppose so. I never found such a one until an important lover entered my life, many years later. The first time I saw her naked I was totally infatuated. But it was frustrating because I didn’t feel free to compliment her on the look and shape of her pussy. I couldn’t say, “Gee, you have wonderfully large lips.”
BP: Of course the reverse is not true, if a man is well endowed, a lot of women wouldn’t hesitate to say, “Wow, I really love the shape and size of your cock.”
NK: So true. I felt blessed being with this lover. I was totally enamored by her full lips. But I never said anything to her. Finally I couldn’t hold back my visual delight. She would emphatically indicate that this was not a subject that she wanted to talk about. Finally she told me the saddest story; when she was fifteen years old her dislike for the lips of her vagina was so strong that she called a doctor to see if he would remove them. Luckily, the doctor said, “Young lady, don’t do anything. Wait for ten years and if you still feel the same way, call back.” As the years went by, if a lover would make any reference to the look of her vagina, she would invariably still take it negatively.
BP: How did she break out of that self-deprecating mode?
NK: I soon realized that it was hard for her to envision herself as I did. So with my camera, I put my focus there. I shot a lot of what I thought was beautiful erotic photography. Every now and then, when she got a little daring I would ask her if I could show her, by means of my photography, what I saw – the unique beauty of her womanhood. It didn’t work at first. I photographed her every which way, but could never capture exactly what I saw. And she liked nothing that I shot. But I stayed with it. If my art form was to have any credibility, I felt that I had to translate onto film the visual image that always struck me as something quite beautiful. One day I finally got it! I lovingly toned the photograph in the dark room and then showed the picture to her. Amazed, she smiled, “Now that’s pretty, in fact that’s very sexy!” At last, she really got to see what I see.
BP: Where did it go from there?NK: The simple truth is that because she was proud of the pictures of her genitals she allowed me to show them to a few select people. In letting other women and couples look at the photos, they got the idea of what I was after in my work. And so other women were eager to discover through photography what they had concealed for so long.
BP: Was your lover a help to you in pushing the project forward?
NK: Yes. She was my first inspiration. Her encouragement allowed me to explore the subject more fully. She always stimulated me with new ideas and gave practical help by making women feel comfortable. It turned out to be sort of an underground sisterhood.
BP: Men have always been enamored with graphic images of a woman’s body, what did women seem to discover in these images?
NK: I found that most women are secretly very interested. It’s amazing because I’ve shown the pictures to many who said they’ve never really seen another woman’s vagina. Unlike guys, women rarely see what another female really looks like -- except for a tuft of hair -- because of the very physiological location of their genitals. They really become fascinated with the variety of configurations when seen at such close range.
BP: Is it a positive reaction?
NK: Yes. Women love to talk about sex. And after viewing this collection, I’ve noticed that women become increasingly curious about each other’s genitals. They either say, “Oh God, I thought we all looked the same”, or they say, “Oh God, I thought I was abnormal but that one looks a lot like mine.” That level of the conversation is healthy, I believe.
BP: How did you actually arrange the photo sessions?
NK: It varied. If the woman’s husband or partner were present, I asked if he would want to be part of the process. Usually the man would welcome the situation because he knew her body so well and it felt safe. It was interesting to hear him describe the intimate sexual geography of his lover. A caring man cherishes and, in a sense, protects that part of his woman’s body. As a rule, men get lost in women. It amazes me that some women don’t quite understand that.
BP: You must have had an interesting array of shooting situations.
NK: Every photo in the book has a different story. Actually, the women who were photographed here became my strongest advocates. Typically a woman would tell her friends at work about her night in front of the camera and they became excited, perhaps challenged, then wanted to be photographed. That’s how a lot of it went – word of mouth. It’s a big step, but I’ve found out that almost all women love the camera. They truly seem to enjoy the attention inherent in photography.
BP: What was the essential challenge for these women?
NK: In these photo situations, I’m asking her not just to take her clothes off, but to fully expose her most intimate feminine self. But just because a woman opens her legs doesn’t mean her genitals are fully expressed. When a woman is doing the routine things of life, her genitals are in neutral, so to speak. As she gets turned on, all of the vagina’s hidden shapes gradually appear and take on new definition. Whatever her previous personality, it now changes. What is so interesting to me in these pictures is that women are willing to reveal themselves so honestly.
BP: That’s a pretty basic place to start.
NK: It was a wonderful place to start. It allowed me to experiment with many photographic techniques. Even more, I learned a lot about women. Many women would freely tell me about the most basic feelings relating to their genitals. Each person had her own special language to describe, for example, the nature of her arousal and sexual satisfaction.
BP: And each vaginal expression is different.
NK: Absolutely, as you can see in the photos. Every woman is truly unique and, one could say, her singularity starts here.
BP: Were there surprises for you during the project?
NK: To be specific, I was surprised that so many women shave. Some women seem to think that hair makes their vulva unattractive. Personally, I like the variety of hair patterns; visually it’s very interesting. But aesthetics of the body are always changing.
BP: Are some photographs more interesting than others for you?
NK: One woman I interviewed after she studied the pictures said that it’s like looking at faces. It’s true. There’s such a distinct personality in each one. Moreover, I’ve come to believe that the woman who is proud of her vagina also tends to reflect that confidence in the rest of her personhood.
BP: That’s saying a lot.
NK: True, but I have sensed that a woman’s attitude toward her vagina – I mean how she feels when she actually looks at herself – gets translated into how she functions in her world. I can’t prove this of course. But certainly research tells us that a healthy attitude toward sex is generally matched by a robust sense of well-being. I didn’t go into this activity with any preconceived opinions, but I’ve come out of the experience with many new realizations about the importance of how women perceive themselves physically, especially at that special place of my camera’s interest.

Kos Film festival Cinema meets Health.. and they go to the City Hall for their marriage!

Filmakers doctors and juries present in the festival where cinema and health got married! In greek cinema is masculin and health feminin
The wedding took place at the City Hall with Kos Mayor Georges Kyritsis present
Wishes for a good festival to everybody!!!
The first screening just started 20 minutes ago Qi the art of chinese medicine...may more to follow this week